Twee aan twee (2).

Zou het een natuurlijke behoefte zijn van de mens om dingen symmetrisch te willen zien, alles twee aan twee te willen plaatsen? Mensen schijnen symmetrische gezichten aantrekkelijker te vinden. We zijn zelf bijna geheel geconstrueerd uit setjes van twee: twee ogen, twee neusgaten, twee armen, twee longen, twee... ga maar door. Of is het ons inlevingsvermogen; dat we het zielig vinden wanneer iets alleen is.

Lopend door de straten van Leeuwarden kwam ik deze gevarieerde vensters tegen:

Beetje zielig dat die lampjes naar elkaar moeten schreeuwen wanneer er iets is...

Ben benieuwd naar de foto's in de lijstjes...

Ook flatbewoners doen niet onsportief...

Dan zijn er nog buurvrouwen die het heel goed met elkaar kunnen vinden of elkaar beconcurreren...
(Wees gerust: Die horizontale takken in bloemstukken worden een toekomstig item!)

De Grote Kerkstraat is vrijwel de enige straat in Leeuwarden waar je dit fenomeen nauwelijks tegenkomt. De mensen daar sluiten het liefst de gordijnen. Ook wel weer jammer eigenlijk, want ik gluur graag naar binnen. Het is ook nooit goed! Conclusie: Zet es een kaars voor het raam, of, desnoods, een rood lampje...

Monique.