Wulk

De wulk is de grootste van de Nederlandse slakken. Het is een rover en aaseter die voorkomt in grote delen van onze kustwateren en in de Noordzee. In Noordwest-Europa is de wulk sinds de jaren 1970 sterk achteruit gegaan door het gebruik van tinhoudende verf op boten. Deze verf, waarin het middel tributyltin (TBT) is verwerkt, zorgt ervoor dat algen en andere aangroei op boten beperkt bleef, maar had als onbedoeld bijeffect dat vrouwtjeswulken massaal transformatie ondergingen en een mannetjes-uiterlijk kregen. Inmiddels is het gebruik van TBT-houdende verven in de Europese Unie verboden. De laatste jaren zien we dan ook een voorzichtige terugkeer van de soort in onze kustwateren.
De wulk spoelt nog al eens aan op onze stranden. Het gaat dan merendeels om blauwgrijze schelpen die enkele duizenden jaren oud zijn.


Bron: Geologie van Nederland