Horrorpeuter.

"Kijk Henk, ik heb gisteravond samen met buurvrouw Jannie een kindje gemaakt."

Zou Henk de creatieve uitspattingen van zijn vrouw waarderen met "Oh, wat prachtig mooi, zet maar buiten voor het raam, dan kunnen we er elke dag van genieten!"?

Nee, vast niet! De enige die hier blij van wordt is de plaatselijke pedofiel, maar die komt na het uitkleden van de loslopende peuter ook van de koude kermis thuis. De koddige peuter blijkt een pedoverschrikker te zijn.

Wie schrikt er níet van een eenzame peuter die op een wankel bankje naar binnen staat te gluren? Laat staan als je 's nachts met je dronken kop langsfietst, denk je een peuter te moeten gaan redden... Of als zo'n klein kind langs de autoweg staat, rem je zo hard dat je eigen achterinzittende peuters met geknakte nekjes in de gordels hangen. Da's ook horror.

Wat óók horror is, is dat we, in de tijd dat de opgevulde pop nog veel in het straatbeeld voorkwam, het kleine buurjongetje in nood buiten lieten verrekken, omdat we het verschil niet zagen.

Sommige peuters zijn flink gemolesteerd; gebroken benen staat op nummer 1, onthoofdingen op nummer 2. De peuter vereist namelijk wel onderhoud. Kon je een paar jaar geleden op iedere hoek van de straat een hartverzakking oplopen, nu is de horrorpeuter gelukkig nagenoeg een natuurlijke dood gestorven.

 

"Jannie! Jannie!! Een onthoofde peuter probeert met haar poppenwagen onze gevel te rammen!"

"Nee, Piet, dat kindje heb ik toch met buurvrouw gemaakt."